Strand Of Oaks : epische indierock van de bovenste plank!

Strand Of Oaks is het alias van Timothy Showalter (° 20/7/1982 - Goshen - USA), een singer-songwriter uit Indiana, maar tegenwoordig opererend vanuit Philadelphia. Hij begon zijn carrière met intieme countryfolk maar evolueerde sinds “Heal” uit 2014 naar een rockende indie-act met invloeden van Neil Young, Bruce Springsteen en Tom Petty. Na een existentiële crisis bracht hij dit jaar het goed onthaalde “Eraserland” uit, met de hulp van leden van My Morning Jacket.

Het voorprogramma is toevertrouwd aan Frankie Lee, een Amerikaanse singer-songwriter uit Minnesota. Hij opent met het verhalende “East Side Blues” uit zijn in 2015 verschenen album “Dreamer”. Hij speelt nummers in de traditie van Hank Williams en Bob Dylan. Hij begeleidt zich op akoestische gitaar en mondharmonica. Frankie heeft een warme, zachte zangstem die niet erg krachtig is. Hij brengt vooral songs uit zijn pas verschenen plaat “Stillwater”, de titel is genoemd naar zijn geboorteplaats. “(I don't Wanna Know) John” en “Downtown Lights” zijn zeker de moeite waard. Frankie speelt op verzoek van een fan “Buffalo” uit “Dreamer”, hij is vereerd dat iemand een nummer aanvraagt. Na goed veertig minuten zit zijn set erop en ik heb me geen minuut verveeld. Conclusie : een goede opwarmer.

Timothy Showalter wordt bijgestaan door vier muzikanten (drummer, bassist, gitarist en toetsenist). Hij opent met het van De Afrekening bekende “Weird Ways” dat meteen op veel bijval kan rekenen. Het is een epische song waarbij af en toe wat gas wordt teruggenomen. Het woord episch heb ik wel dikwijls opgeschreven als geheugensteuntje, de muziek is dan ook moeilijk anders te omschrijven. Ook “Final Fires” komt uit zijn laatste plaat. Hij grijpt met “Goshen '97” terug naar doorbraakplaat “Heal”, vanavond is J. Mascis er helaas niet bij om de gitaarpartij te spelen maar gitarist Jim kwijt zich goed van zijn taak. Tijdens een gitaarsolo in “Ruby” laat deze nog eens zien wat hij in zijn mars heeft. Timothy zal later terecht zeggen hoe blij hij is dat hij deze muzikant op deze toer heeft kunnen meebrengen. Het zijn potige rocksongs maar er is toch de nodige nuance. Overwegend is het melodieuze , uitwaaierende classic rock. De gitaren voeren de boventoon - af en toe is er een gitaarduel tussen Tim en zijn collega gitarist - maar ook de toetsenist doet een verdienstelijke bijdrage zoals in het midtempo “Wild And Willing”. Naar het einde van de set toe worden alle registers opengetrokken met “Shut In”, het lang uitgesponnen “JM” (een ode aan Jason Molina) en “Rest Of It”. Timothy is niet veel van zeggen, maar hij vertelt ons geëmotioneerd dat hij zich heel verbonden met ons voelt. Hij pinkt zelfs een traan weg bij de overvloed van liefde die hij van het publiek mag ontvangen.

Timothy Showalter heeft in het begin van zijn carrière veel steun gekregen van enkele muzikanten en dit wil hij vanavond doen voor Frankie Lee die hij het eerste bisnummer “In The Blue” uit “Stillwater” met zijn groep laat brengen. Voorwaar een mooie geste. Uiteindelijk sluiten ze af met een verpletterende versie van “Forever Chords”, waarbij ze nog eens volledig loos gaan. Strand Of Oaks heeft vanavond bewezen dat ze klaar zijn voor de grote podia zoals Rock Werchter.

Lou van Bergen

Foto's © Yvo Zels

Setlist :

Weird Ways / Final Fires / Goshen '97 / Ruby / Plymouth / For Me / Wild And Willing / Radio Kids / Visions / Shut In / JM / Rest Of It // In The Blue (Frankie Lee) / Forever Chords